Pengalaman .. Cuba melihat dengan mata hati..

Bismikallah.. Hamba yg hina memohon ampun dan hidayah.. moga tangan yang menaip tidak menambah dosa yang sudah sedia ada.. 

Alhamdulillah.. hari ini sy kembali ke Bandar Baru Serting.. utk meneruskan tugas mcm biasa, sebagai seorang da'ie di SMKBBS.. esok kembali masuk bertugas.. berjumpa permata2 hati.. bertemu rakan2 sekerja yg baik2 dan ceria sentiasa.. ^_^ alhamdulillah.. ( rasenye xde la lama sangat x g sekolah..seminggu je kot..hehehe..tp rindu semacam pulak :P ) Tadi jumpe anak murid dan dia pun tanye : ustzh, kenapa ustzh dah lama xdatang sekolah? sy jawab : sy g kem la..sebelum tu g kursus.. dia jawab : sy tahuuu.. saje je tanye ( denganmukeselambe ).. hehe..

Saje nak menaip..ntah kenape seminggu dua ni rase rajin pulak tangan ni nak menaip kat blog..padahal, hujung tahun la masa paling bizi kan.. ^_^.. pastu, ini baru catatan ke-4 sy tahun ni..punyalah bizi tahun ni.. :P ( bkn bz sgt pun, saje je..terlupa nak b'blog sementara )..cuma, pengalaman sy menjaga adik di wad PPUM baru2 menyebabkan sy rasa gatal tangan nak menaip lagi.. saje.. kalau dulu, 18 tahun yg lepas sy yang duduk di wad dijaga, waktu ini pula sy yg menjaga org di wad.. skrg baru sy faham... :)

Antara pengalaman yg menarik sepanjang sy berada di sana ialah berkenalan dengan pesakit2 yg sama wad dengan adik sy, terutama aunty Mary berada di katil sebelah, dan nenek Azizah kat katil depan..hari pertama dah mcm2 terjadi..hehe..

Aunty Mary yg baik hati dan peramah sgt suka berbual dan bertanya itu dan ini.. yg sy terharunya, dia bg sy purse.. ( sy punye purse mmg dah buruk dan dah lama sy berhajat nak beli.tp asyik xbkenan je n terlupa nak beli ).. huhu.. sy xnak tp dia suruh jgk ambil.. ambik jela kan.. katanya, mmg sesuai sy pakai purse tu sbb sy dah kerja..huhu.. pastu asyik nak bg makanan yg dia xnak makan..almaklum la mknn hospital kan 'sedap'..hehe..dan membuatkan sy tersenyum ialah, dia bg sy nama baru..dia panggil saya AIDA.. adoi aunty ni..aida pun aida la.. susah nak panggil ADA katanye..dalam henset dia pun dia buh aida jgk.. alahai aunty.. ikut aunty la.. dia suka mengusik adik sy..hehe.. waktu hari terakhir di sana, bila sy salam dia, dia peluk dan cium kedua2 pipi sy dgn bersungguh2 sambil cakap 'sayang nii'..xpernah ade chinese buat sy mcm tu sebelum ni.. nak nanges plak rase bila berpisah.. family dia pun baik2 dan peramah2..sy jg berkenalan dgn pembantu rumahnya yg bernama Bika..Bika bawak banyak komik Lawak Kampus..ape lg..sy n adik tumpang sekaki la..penat tergelak sensorang sambil bace lawak tu..huuu..bika pun pandai melukis..smbil jaga aunty, klu xde kerja, dia melukis..cantik..sy suka tengok lukisannya.. ^_^

Nenek Azizah pulak didepan katil adik sy.. bila anak2/cucu nenek xde, sy yg menolong bawak nenek ke tandas.. pernah sekali tu, subuh2 nenek bangun sendiri dan pergi ketandas tanpa wheelchair..terperanjat sy.. bila xda org jaga dia, sy suka duk kat tepi katil dia dan dengar dia bercakap..dia nak mengadu sesuatu..kita dengar la dan cuba memahami..orang tua kan...mcm tu la..anak2 dia semua dah kawin..cucu2 dia pun dah besar..segan pun ade klu fmly dia dtg melawat..hehe..suke benau anak dia mengusi sy pasal jodoh..dia tanye 'ustazah pilihan nak tunggu imam muda ke... ' haha..sy jawab: xde lah.. xpernah terfikir smp kesitu pun.. :P..nenek hanya senyum dan setuju je..nenek mmg seorang yg tabah..tp nenek banyak pendam sakit dia dr pengetahuan anak2..bila anak dia dtg, sy tengok nenek nangis..sy pun sebak jgk..huu..hr terakhir sy salam dengan nenek, pun nenek nangis..nenek suruh doakan dia cepat sembuh.. sy doakan nenek cepat sembuh..amin..ape2 pun, cucu nenek sume comel2, terutama KASIH... ^_^ 

Disebelah katil nenek pulak, ade seorang perempuan Myanmar..sy xpernah dengar dia bercakap bahasa melayu, tetapi suami dia pandai ckp melayu.. terharunya sy tengok.. suaminya menjaga siang dan malam..duduk disisi dengan setia.. bagus betul..dpt suami cmtu best jgk..hehe..tp xboleh la yg beramah mesra kan..suami org kot..kang xpasal2 je bini dia marah..haha..sweet je tengok kapel tu..isterinya itu wajib bersyukur kerana suaminya menjaganya dgn penuh sabar..dengan isterinya yg xboleh bergerak dan tidak boleh ketandas..pakai pampers..mcm2 suaminya uruskan..nampak muda lg.. mungkin awal2 30-an kot..semua jiran2 adik sy ada masalah spine jgk, iaitu tulang belakang..

Kemudian sy berkenalan dengan student2 nurse yg banyak membantu..yg baik2..yg comel2..yg peramah dan mengambil berat.. sy suke juga berborak dgn diorang.. klu diorang tanye ape2, rase nak loyar buruk je.. diorang tanye pasal keje, pasal kawin, pasal umur, pasal pakwe.. mcm2.. nak pinjam bace komik pun ade.. bila cakap umur, xcaye..bile bgtau xde pakwe, xcaye.. bile tanye keje ape, malas nak bgtau.. dah semua xnak percaye, hehe.. ain, anis, hidayah thanks..sekadar menyebut beberapa nama..terima kasih semua..semua attendant, tukang hantar makanan, nurse2, ketua jururawat lagi.. adik sy dapat hadiah buku 'LA TAHZAN' dari ketua jururawat..terharu betol..alhmdulillah..dia mndapat layanan yg baik dr semua Doktor2, nurse dan semua pihak d PPUM.. alhamdulillah..

Pengalaman lain ialah tidur di atas kerusi malas, dengan suhu yg sejuk..serius sakit badan..hr pertama sy pakai 2 lapis baju..tidur pakai stokin.. hari kedua, sy pakai 3 lapis bju dan jaket, dengan 2 lapis stokin.. bukan mlam je, tp siang pun sy pakai stokin 2 lapis.. xtahan btol sejuknya.. dah la sy ni mmg xtahan sejuk...duk kuartes pun sy pasang kipas 1 je..maksimum 2 kalau tengahari panas sangat..ni kt hospital ni masya Allah suhu aircond nya xtahu brape.. sabar jela.. lg 1 makanan.. mmg betul la org kate..makanan kt hospital same je.. xde rase.. sedap lg makan nasi putih dengan ikan goreng..adik sy xnk makan, sy yg makan makanan dia.. sy ni xde la kisah sgt pasal rase.. fikir kan je mknn tu sedap, pastu telan.. nyam3..hehe.. keje makan jela sy kt PPUM tu..mengunyah smbil bace komik..bawak roti, kerepek, asam siap2.. hehe.. solat pulak xde masalah sbb surau dekat je..toilet pun dekat jgk..senang adik n pesakit lain nk guna toilet..

Begitulah sedikit sebanyak pengalaman sy di sana.. sy menaip di blog dengan harapan sy xkan lupa kenangan manis yg tercipta..ukhwah yg Allah nak bg xkira di mana2..inshaa Allah.. kisah hidup manusia lain yg pelbagai, xsama dengan kita, menjadikan kita seorang yg berfikir tentang kekuasaan Allah.. itu yg kita mahu.. smg sy mengambil iktibar dari apa yg sy lalui sepanjang sy menjaga adik di wad 8U otepedik..amin.. inshaa Allah.. :) ^_^